We dachten dat technologie ons zou helpen. Maar het lijkt ons te overweldigen en te verzwelgen.
In plaats van “mindful” is onze mindset vol met allerlei prikkels. We leven in een ZAP-Cultuur waarin Focus en Diepgang een verloren wedstrijd lijken te spelen tegen Oppervlakkigheid en Vluchtigheid.
In plaats van de productiviteit te vergroten, vergroten we de werkdruk. Alles moet met maximale efficiency en effectiviteit.
Niet omdat we dat echt willen, maar omdat we de tijd niet nemen om stil te staan bij het leven, te genieten van het verdwalen en te ontdekken wie we echt zijn.
Geen wonder dat ons brein vol zit. Geen wonder dat we ons brein verpatsen aan het internet, onnuttige tijdverdrijf en AI. Alles omdat we denken dat we daar rust van krijgen. Maar ons brein en ons lijf roest daardoor juist vast en het zaadje ontevredenheid krijgt daardoor de kans om te groeien tot onmacht en agressie. We gebruiken geweld om aandacht te krijgen.
Waar we naar zouden moeten luisteren is doof geworden. Waar we naar zouden moeten kijken is blind. Wat we zouden moeten voelen is kwijt.
We moeten dus terug naar het mens zijn. Contact maken in plaats van in control willen hebben over anderen. Liefhebben in plaats van vechten. Begrijpen in plaats van (ver)oordelen. Zijn in plaats van willen zijn. Ruimte geven in plaats van ruimte claimen. Onderzoeken in plaats van concluderen. Waardevrij denken in plaats van je wil opleggen. Er voor elkaar zijn in plaats van je verstoppen.
Ik heb nog hoop en kijk op mijn smartwatch wat ik nu weer moet doen.
Stay happy,